اهلی سازی کاپراهیرکس در زاگرس مرکزی ایران مطالعۀ ژنتیک- باستان شناختی ژنوم میتوکندری بقایای بزسانان محوطۀ نوسنگی بدون سفال چیاسبز شرقی، استان لرستان

با توجه به شواهد جانور- باستان­شناسی، زاگرس مرکزی ایران همواره یکی از مناطق ابتدایی و مهم اهلی­سازی گونه­های مختلف جانوری، به عنوان یک مرکز مستقل اهلی­سازی بوده است. کاپرا هیرکس یکی از نخستین گونه هایی بوده که به نظر می رسد در حدود 10 هزار و 500 سال قبل، مراحل ابتدایی اهلی­سازی را در زاگرس ایران گذرانده و از آن زمان نقش مهمی در اقتصاد معیشتی انسان ایفا کرده است. پیشرفت چشمگیر علم ژنتیک افق های جدیدی از پیدایش خاستگاه و فرآیند اهلی­سازی این گونه در جنوب غرب آسیا نمایان کرده است. هدف از این مطالعه استخراج دقیق dna باستانی از نمونة استخوان های بز نوسنگی و بررسی ناحیۀ فوق متغیر ژنوم میتوکندری(hvs)  از طریق تکنیک pcr بوده است؛ بنابراین، هدف اصلی این پژوهش، شناخت هاپلوتیپ­های نوسنگی و مقایسۀ آن ها با هاپلوتیپ­های استاندارد امروزی از طریق رسم درخت فیلوژنی است.